Petra kryje w sobie wiele ciekawych historii. Poznaliśmy je jeszcze przed wyjazdem do Jordanii i sprawiły one, że dużo bardziej zapragnęliśmy zobaczyć Petrę na własne oczy.
Ciekawostka #1
Zastanawialiście się skąd nazwa Skarbca – pierwszego budynku, jaki objawia się nam po wyjściu z Siq’u? Podobno funkcjonowała legenda, która mówiła, że w urnie na szczycie monumentu ukryte jest złoto Nabatejczyków, a w innej wersji – skarb egipskiego faraona. To ściągało śmiałków, który chcieli przejąć skarb na własność. Byli więc tacy, którzy próbowali rozbić urnę, przez co obecnie wygląda jak podziurawiona od kul. Byli też śmiałkowie, którzy chcieli ją zdjąć ze szczytu, na co mają wskazywać ślady w skale po prawej i lewej stronie od Skarbca, przypominające trochę schody.
Ciekawostka #2
Wyobraźcie sobie, że budujecie dom zaczynając od dachu. Tak właśnie budowali Nabatejczycy. Zaczynali rzeźbić od góry, wbijając rusztowanie w skałę. Następnie opadające na ziemię złuszczone skały zaczynały tworzyć naturalne podłoże dla ówczesnych budowniczych. I tak, schodząc ku dołowi pracą swoich rąk tworzyli misternie rzeźbione fasady grobowców i świątyń, które oglądamy do dzisiaj.
Ciekawostka #3
Jak Nabatejczycy radzili sobie z wodą? Prościej niż niejedna polska wieś do dzisiaj.
Południowa Jordania jest gorąca i przez większą część roku sucha. Opady w okresie zimowym są dosyć krótkie. Trzeba więc było wymyślić sposób na magazynowanie wody podczas opadów oraz na sprowadzanie wody z odległych miejsc. Ten zmyślny naród, już wiele wieków temu, zbudował bardzo zaawansowany system wodociągów, którym woda dostarczana była z Ain Musa. A także kompleks cystern, w których woda była następnie gromadzona. Nie dość, że w okresie największej świetności miasta ilość wody przypadająca na 1 mieszkańca wynosiła nawet 7 l wody/dzień, to jeszcze badania archeologiczne wskazują, że na terenie miasta był basen (przy Wielkiej Świątyni). Pozostałości systemu rynien i studni możemy oglądać do dzisiaj.
Ciekawostka #4
Mówi się, że wszystkie budynki w Petrze zostały wydrążone skale. Jest jednak jeden wyjątek – świątynia Qasr el-Bin al-Faroun (pałac córki faraona). Nie dość, że w pełni wolnostojaca, to jeszcze o największej fasadzie w nabatejskim mieście. 4 m szersza od Skarbca, o imponującej wysokości ścian wynoszącej aż 23m. Zbudowana w 1 w p.n.e., na długo przed wprowadzeniem do budownictwa żurawi i ciężarówek.
Ciekawostka #5
Petra nie jest jedynym miastem wykutym w skale przez Nabatejczyków. Całkiem niedaleko tej właściwiej Petry, leży tzw. Mała Petra. W Al. Beigha zobaczymy wiele całkiem dobrze zachowanych grobowców, miejsc spotkań i jadalni, z miejscami do siedzenia i zlewami do obmycia rąk. Pozostałościach po ściennych malowidłach i posągach nabatejskich bożków.
Ciekawostka #6
Nabatejczycy przez wiele wieków prowadzili koczowniczy tryb życia mieszkając w namiotach. Nie mieli więc tradycji budowniczych, a tym bardziej przez długi czas nie mieli wykształconego własnego stylu architektonicznego. Inspirowali się jednak kulturą sąsiednich państw – egipskia, rzymska, grecka czy syryjska. Z tego podglądania i wykorzystywania wybranych cech stylu architektonicznego sąsiadów wytworzył się właśnie styl nabatejski. Najlepsza prezentację owego stylu stanowią grobowce fasadowe.
Ciekawostka #7
Na terenie miasta do dzisiaj żyją potomkowie ludu nabatejskiego. Mieszkają w jaskiniach, część z nich zamieszkała w grobowcach. Państwo jordańskie prowadzi specjalny program, w którym zachęca ich do przesiedlenia się do specjalnych osiedli. Nie wszystkim się ten pomysł podoba.
Ciekawostka #8
Najlepszy widok na Skarbiec jest z namiotu Tareka. Gdzie to jest? Za Królewskimi Grobowcami, na ich tyłach, znajdują się schody. Wędrówka nimi, szczególnie w upalny dzień, jest męcząca, a do pokonania mamy ich chyba milion. Po wejściu na szczyt idźcie wytartą ścieżką, mińcie tekturową kartkę „view” i idźcie dalej w kierunku wskazanym przez strzałkę. Na końcu drogi znajdziecie Tareka i jego namiot. A potem delektujcie się widokiem Skarbca, którego nie każdy ma szczęście doznać (a Tarek ma go na co dzień).
