Było nie było trochę się interesuję obiektami inżynieryjnymi, ich powstawianiem, eksploatacją itp. Przeglądając historię londyńskiego metra natknąłem się na wzmiankę o oszukanym budynku w Notting Hill. Kiedy budowano pierwsze koleje podziemne w Londynie, stosowano oczywistą i najprostszą metodę nazywaną przeze mnie ursynowską, która polega na tym, że stawiasz płot przez środek miasta, kopiesz i nie przejmujesz się ani otoczeniem ani zamieszaniem jakie swoimi pracami wywołujesz.
Tak też budowała pierwsza kompania, która wykombinowała żeby zejść pod ziemię zamiast budować nasypy (może to był ówczesny CSR, bo przecież miasto po budowie zrastało się jeszcze bardziej?). Metoda „cut and cover” wymagała wyburzenia przeszkód na swojej drodze, a nośność stropów nie pozwalała na nadbudowę na takich tunelach kilkupiętrowych kamienic. W 1830 roku los kamienic o numerze 23 i 24 przy Leinster Gardens, gdzie zaplanowano przebieg linii District, był zatem przesądzony. Powstała w rzędzie kamienic wyrwa jednak tak raziła mieszkańców, że poprosili oni firmę Metropolitan o odtworzenie fasady dwóch zniszczonych numerów kamienic. Fasada z powodzeniem udaje kamienicę, imituje drzwi i okna tak, że przeciętny przechodzień nie zauważa nic szczególnego. Obejście kamienic od tyłu ujawnia gołą ścianę z metalową kratownicą rozpierającą sąsiednie kamienice co daje wgląd w tunel, który notabene był stosowany do wentylacji metra, które wówczas wykorzystywało lokomotywy parowe.
Nasz spacer (25 grudnia – public transport outage) liczący ok. 15 km do tejże inżynieryjnej atrakcji też okazał się fejkiem, ponieważ okazało się, że fasada jest w remoncie i przykryta została rusztowaniami. Nie pierwszy to raz kiedy tym adresem żartuje się z ludzi, ponieważ ponoć powszechnie zamawia się na ten adres pizzę, a w 1930 ktoś pod tym adresem urządził bal charytatywny uprzednio sprzedając nań drogie bilety. Ściana dalej żartuje, tradycji stało się zadość 🙂
23-24 Leinster Gardens
London W2 3AN
